Rozdział 7 " Czas wrócić do rzeczywistości. "

Rozdział dedykuje Anie2003, która jako pierwsza skomentowała mojego bloga;)

Miłego czytania

Percy

Stanęliśmy w ramię w ramię. Wszyscy bogowie popatrzyli na nas. Każdy z innym wyrazem twarzy. Zeus z miną jakby nie chciał nas tu widzieć, Posejdon z szczęściem, Apollo jak zwykle słuchał muzyki, a Artemida patrzyła na mnie z prośbą w oczach.

- Bogowie. - powiedziałem i ukłoniłem się. Annabeth i Hazel poszły w moje ślady. - Mogę wiedzieć co tu się dzieje??

- Perseuszu... - zaczął Zeusu ale wchodząca Atena mu przerwała.

- Annabeth!! Skarbie co ci się stało?? - powiedziała podbiegając do Ann.

- Nadia Darckmin i Jace Herondale się stali.

- A dokładnie??

- Uderzenie srebrnym batem, Pani - odezwała się Haz.

- Apollo!!! - wrzasnęła Atena. Bóg który siedział rozłożony na swoim tronie ze słuchawkami na uszach dosłownie spadł ze swojego dotychczasowego miejsca. 

- Mogę wiedzieć czego ode mnie chcesz Ateno??

- Zabierz moją córkę do Szpitala!! - rozkazała. Apollo popatrzył na twarz Ann i, aż skrzywił się na jej widok.

- Dobrze, chodź Annabeth. Twoja przyjaciółka też może iść. 

Jak Apollo to powiedział cała czwórka wyszła z sali tronowej, a ja zostałem sam z kilkoma trzy metrowymi bogami.

- No to jak??? Powiecie co tu się na Hadesa dzieje??

- Percy. – zaczęła Artemida – Poznałeś Olivię Luce, prawda??

- Tak pani. Olivia chodzi ze mną do klasy.

- Musisz wiedzieć jedno. Jej moc jest na tyle potężna, że może zniszczyć nas wszystkich. Jesteś jedyną osobą, która posiada moc, która dorównuje mojej córce. Więc ja i reszta Olimpijczyków zdecydowaliśmy, że to ty jesteś odpowiednią osobą do tego by nauczyć ją posługiwania się swoją mocą. Proszę cię o to byś zajął się moją córką do czasu gdy zacznie panować nad mocami.

- Ale jakie to są moce??? Możesz jeszcze trochę oświetlić mi sytuację??

- Przykro mi ale nie wiem jakie ona ma moce.

- Dobrze niech będzie. – powiedziałem w końcu – Gdzie mogę ją znaleźć i co stało się z resztą moich przyjaciół??

- Wszyscy trafili do Obozu Herosów. – powiedział Zeus – A jeśli chodzi o tą dwójkę od Rzymian będą mogli wybrać do jakiego Obozu chcą trafić, A pannę Luce znajdziesz w budynku obok biblioteki. – jak to powiedział ja ukłoniłem im się i ruszyłem w stronę wyznaczonego wcześniej miejsca.

Annabeth

Siedziałam na łóżku w gabinecie Apolla. Bóg aktualnie robił mi coś przy policzku. W pewnym momencie poczułam jak coś mnie piecze. Z bólu, aż syknęłam.

- Jeszcze chwilę. To nie potrwa długo. – odezwał się bóg poezji i medycyny – A jak z tobą skończę to nie będzie widać, że kiedykolwiek twój policzek miał styczność z srebrnym batem.

- Ale Darckmin i Andrew powiedzieli, że będę mieć bliznę do końca życia.

- Andrew Roberts??

- Tak on!!

- Mój wnuk doprawdy jest wybitnym lekarzem ale jeszcze musi się dużo nauczyć. No gotowe. – powiedział, a ja spojrzałam w lusterko. Na twarzy dalej miałam plaster.

- Kiedy mogę go ściągnąć??

- Za jakieś dwa tygodnie.

- Cooo??? Dwa tygodnie?? Ja tak długo nie dam rady, a jeszcze za tydzień mamy imprezę w szkole!!

- Och!!! – Apollo przewrócił oczami – W pokoju znajdziesz plaster, którego nie będzie widać jak go założysz.

- Dzięki. No to teraz trzeba znaleźć Percego.

- Jest przed windą. – powiedziała córka Plutona.

- A tak z ciekawości skąd to wiesz??

- Telepatia między dziećmi Wielkiej Trójki. Nie masz pojęcia jaką Nico, Thalia, Jason i Ja mieliśmy migrenę przez trzy dni i to wszystko przez Percego bo był załamany.

- No to co tu tak stoimy?? Wracajmy, a przy okazji wstąpimy do mamy Percego na obiad bo jestem tak głodna, że zjadłabym konia z kopytami.

- Haha!! – zaśmiała się Hazel.

- O co chodzi??

- Percy powiedział, że konia nie znajdą na stole tylko chińszczyznę.

- Chińszczyzna też przejdzie ;)

I tak rozmawiając i śmiejąc się do rozpuku szłyśmy przez Olimp. Muzy Apolla patrzyły na nas jakbyśmy były jakieś psychiczne. Po dobrych minutach doszłyśmy do windy. Przed windą czekała na nas dwójka herosów. Percy – chłopak, którego chyba nie muszę wam przedstawiać i ONA. Ta cała Olivia stała oparta o ścianę. Jej łuk przewieszony był przez jej rękę, a ona stała z jedną strzałą i… czyściła paznokcie?? Jej jasne włosy zwisały spokojnie, a ona nawet nie zwróciła na nas uwagi. Podeszłam do Percego i pocałowałam go w policzek. Dopiero teraz zwróciła na nas uwagę i dopiero teraz zobaczyłam jaka jest podobna do Artemidy. Miała te same rysy twarzy i ten sam kolor włosów. Tylko oczy były inne. Bogini miała oczy w kolorze nieba nocą z srebrnym połyskiem, a Luce miała czekoladowo brązowe.
- No to jak idziemy na obiad?? - zapytał Percy.
- Jasne Glonomóżdżku!! - powiedziałam gdy winda otworzyła się, a my całą czwórką weszliśmy do środka.

W windzie panowała nie zręczna cisza. Olivia stała ze wzrokiem wbitym w swoje buty, a Percy trzymał się blisko mnie na wypadek jakbym chciała rzucić się na Córkę Artemidy więc szybko wtuliłam się w tors chłopaka, a on obiął mnie delikatnie w pasie. Po kilku minutach drzwi się otworzyły, a my stanęliśmy w holu głównym Empire State Building. 

- Percy ja wracam do Jupitera jak coś to wiesz co zrobić. - powiedziała z uśmiechem, a mój chłopak pokiwał głową. - A ty na siebie uważaj. - tym razem zwróciła się w moją stronę.

- Jasne. - powiedziałam i przytuliłem się do niej. Jak zwykle czuć od niej było zapach świeżego cynamonu i kawy. - Musisz odwiedzić Obóz. Nie wiesz ile tam się zmieniło. - mruknęłam jej na ucho.

- Napewno. - Jak to powiedziała rozpłynęła się w cieniu.

No i mamy rozdział numer 7!! Odrazu przepraszam za wszystkie literówki ale to z powodu, że jestem na obozie karate i nie mam dostępu do komputera:( Chciałabym też was przeprosić za długość i ciekawość rozdziału po prostu nie wyszło:( Następny rozdział pojawi się zapewne w sobotę albo w niedzielę;) 

Do zobaczenia;)

Marcy Grace